Elveda Sevgilim

Biliyorum, haksızlık ettim sana ayrılırken.

Bir kelime söylemeden, bir açıklama yapmadan..

Nerede olduğunu biliyordum. Gelip seni alabilirdim.

Yapmadım.

Kendimden korktum çünkü. Seni tekrar görür, tekrar dokunursam sana, kendimi tutamıyacağımdan.. Seni bırakma kuvvetini kendimde bulamıyacağımdan.. Kendi zayıflığımdan korktum yani..



Zaten baştan beri benim zayıflığım üzerine kurulu değil miydi ilişkimiz?

Uyarmışlardı beni baştan, çok söylemişlerdi. Bu beraberlik yürümez, olmaz diye..
Kimseyi dinlememiştim o zaman..

Seninle birlikte görülmek, seninle hava atmak çok çekici gelmişti bana.. Yaşım da küçüktü daha.. Hem herkes, bütün yaşıtlarım seninle görülmeğe can atıyorlardı.

Sonra senden kuvvet aldığımı zannettim. Sana dayandım.

Farketmedim, hiç anlamadım, zamanla nasıl da beni tümden ele geçirdiğini.

Sensiz hiçbir şey yapamaz hale gelinceye kadar.

Bir gün, epeyce zaman sonra birgün, birden anladım ki, sensiz bir hiç olmuşum.

Üzülürsem seni arıyorum, sevinirsem seninleyim, yeni bir şeye başlayacaksam sana koşuyorum, cesarete ihtiyacım varsa sende buluyorum, yürürken ancak sen benimle isen yürüyebiliyorum, araba kullanırken mutlaka benimle olmalısın. Hatta başkaları ile konuşmam gerekince bile, sen yoksan beceremiyorum.

İşte ilişkimizin en kötü yanı bu idi. Sen yoksan, adeta ben de yoktum.

Başka hiç kimse ve hiçbir şey beni ilgilendirmiyordu, arkadaşsız kalmaya dayanabilirdim, uykusuzluğu çekebilirdim, bana bir lokma bir hırka bile yeterdi..

Herşeysiz olabilirdim, ama sensiz asla!

Herşeyimi dökebilirdim senin yoluna, elimde avucumda ne varsa.

Oysa biliyordum gayet iyi, benden başka sevgililerin de olduğunu.

Bu bile umurumda değildi inan..

Herşeyi bile bile, koşmaya devam ettim peşinden..Bunu inkar edemezsin!

Zamanla etrafımdakiler de azaldı birer birer, seninle olduğum için. Seninle gittiğim yerlerde, tanıdıklarım çevremden ayrılmaya başladılar. İnsanlar uzaklaşmaya başladı benden, bulaşıcı bir hastalığım varmış gibi. Hatta kızdılar bana.

Yaralandım, kırıldım, ama yine senden kopamadım. Üstelik sesimi yükseltmeye, kendimi ve seni müdafaa etmeye çalıştım. “Bu benim hayatımdır, ben hayatımla ne istersem onu yaparım. Size ne?” demeye çalıştım. O zaman da, bana acıdıklarını farkettim.

Biliyor musun, ne kadar kötü bir duygu, başkalarının acıdığı bir durumda olmak?

Ama bütün bunlardan senin haberin bile yoktu.

Ve herşeyin en kötüsü ne idi biliyor musun?

Ruhsal sağlığımın yanında, bedensel sağlığımın da beni terkettiğini görmüş olmam!

Sana düşkünlüğümden, sana tutkunluğumdan, adeta yalnız seninle yaşar hale gelmemden, gece gündüz seni aramamdan, yemeği, içmeyi unutmuş olmam! Benimle olmadığında, özleminden erimem, iştahımın gitmesi, uykularımın kaçması. Zayıflamam, çirkinleşmem, tenimin solması, derimin sarkması, olduğumdan çok daha yaşlı görünmeye başlamam! Öksürük nöbetleri, sesimin kısılması.Tüm bedenimin bu çöküşe katılması!

Geç, bir hayli geç, ama yine de çok geç olmadan nihayet anlayabildim, senin benim için aslında zehir olduğunu! Benim için tek kurtuluşun, senden kopmak, sensiz yaşamayı öğrenmek olduğunu!

İşte onun için terkettim seni, bunca zaman sonra.

Güvenme, daha önceleri de terketmeye kalkıp, başaramayıp, tekrar tekrar sana döndüğüme.

Bu seferki kesin! Dönüşü yok! Bekleme hiç!

Çünkü artık yeniden başlamak, hayatımı yeniden kurmak istiyorum.

Senin egemenliğinden kurtulmuş olarak, özgürlüğüme ve sağlığıma da kavuşmuş olarak.

Zararın bir yerinden döndüm artık ben. Ne kazancım kaldıysa, onu yaşamak istiyorum.

Boşuna bekleme!

Bunda kararlıyım!

Güzel günlerimiz olmadı mı hiç? Oldu tabii. Ya da benim açımdan oldu. Seni benim için vazgeçilmez, benim için dost bildiğim zamanlarda. Bana yardım ettiğini, benim yanımda olduğunu düşündüğüm, benim sırtımdan yaşamını sürdürdüğünü bilmediğim zamanlarda.

O günlerin hatırına yazdım sana zaten bunları. Bilesin istedim, gecikmelide olsa, neden terkedildiğini.

Biliyorum, seni ötekiler de terkedecek.

Birer birer, ardı ardına, senin sevgilin olmanın nelere malolduğunu keşfettikçe, onlar da...

Birgün yapayalnız kalacaksın sonunda korkarım, yalnız yaşayacaksın. Bu da senin kaderin herhalde.

Yavaş yavaş hazırlan buna derim ben, senin iyiliğin için..

Başka diyeceğim yok aslında.

Öyleyse artık hoşçakal, uzatmalı aşkım!

Sevgili sigara!